Bir Cumartesi

Bir cumartesi kalabalığı

Eski bir dostla

Anılara dokunmadan geçince

Yumru halinde

Bir yürek olmuştur

Yırtılan gökyüzünüz

Açılmıştır bilinmez boşluklara

Sanki bir kervan yolu

Bakışlarınızdaki yıldızlar

Samanyolu, yıldız yolu

Kahraman bir Maraş’tan

Geçen gece otobüsleri

Yangının burasında

Gecikmişliğin

İçinizde yanan kandilleri

Martılarla

Uzak denizlere uçmuştur

Karanlıktır

Yokuştur

Yokluktur

Anılarınızdaki tomurcuklar

Daha var olmadan göçmüştür

Bir cumartesi kalabalığı

Eski bir dostla

Anılara dokunmadan geçince

Bir genç kızın gölgesi

Yetişemediğiniz bir hayale

Dönüşmüştür

Bir delikanlıdır zaman

Gül mü, karanfil mi yanık

Kırçiçeği kadar hüzünlü

Hiç ele geçmemiştir

Zaman

Gramafonlu bir şarkının

Eteklerinde çürümüştür

Ve uyanık bir gökyüzü

Ortalarda dolaşmaktadır

Bir cumartesi kalabalığı

Eski bir dostla

Anılara dokunmadan geçince

Susmak bir töre gibi kelepçelenmiştir

Susmak

Parmağınızda bir nişanedir

Susmak öç almanın

Güz elmasıdır

Dişlenmez

Susmak yaslanmaktır yankısız

Susmak

Garların yalnız kalabalığında

Nefes alamamaktır

Bir cumartesi kalabalığı

Eski bir dostla

Anılara dokunmadan geçince

Öyküleriniz

Yerlerde sürünmüştür

Düğümlerin en sıcak yerinde

Buzlar saçaklanmıştır

Başak sarılığına bürünen

Ilık bir yaz gecesi

Kara ayazlara geçmiştir

Trenlerden

Bir tutam saç

Kalp ağrılarına asılmıştır

İsyanlar

Selama durmuştur

Yalnızlıklara

Anlaşılmaz duruşlara

Eski bir dostla

Bir cumartesi kalabalığı

Anılara dokunmadan geçince

Tiz bir ses olmuştur

Kiraz ağaçlarında sallanan

Küpeler

Dokunulmaz bedenlerin ıslığında

Boşluğa

Bir ışık gibi yuvarlanmıştır

Bir kızın savrulamayan

Saçları

Yanağında tel tel donmuştur

Sarılamamış

Bir dost kolu

Havada beklerken

Yeni coşkuları

Irmaklarda boğulmuştur

Umutsuz bir aşk

Şenlikler içinde kaybolmuştur

29.04.2000

Resim: kaynak